قبل از خواندن این مقاله به این نکته توجه کنید که این مقاله جهت اشنایی شما با بوی زخم تهیه شده است و استفاده بدون مجوزو بدون تجویز پزشک  از هر کدام از محصولات و داروهای مطرح شده در این مقاله بر عهده خواننده می باشد.

اگر بیمار مبتلا به زخم و بوی بسیار بد دارید حتما با مشاوران ما تماس بگیرید.

اگر بیماری در خانه دارید که زخم بستر دارد

اگر بیماری در خانه دارید که دچار زخم دیابتی است

اگر زخمی دارید که حاوی ترشحات بد بو است

خواندن این مقاله به شما توصیه می شود.

ایا زخم ها بو دارند؟

بوی زخم خوب است یا بد؟

بوی زخم از زخم چه چیزهایی به ما می گوید؟

ایا حتما همه زخم ها باید بو داشته باشند؟

ایا ارتباط معناداری بین بوی زخم و عفونت وجود دارد؟

بوی زخم ، که به آن ملودور نیز گفته می شود ، معمولاً نتیجه بافت نکروز یا اشغال شدن باکتریایی در بستر زخم است. برخی از پانسمان ها مانند هیدروکلوئیدها ، در نتیجه واکنش شیمیایی که بین پانسمان و اگزودات زخم ایجاد می شود ، بو ایجاد می کنند و این فعل و انفعالات باعث بو می شود.

در حالی که این بو به طور مستقیم برای بیمار مضر نیست ، بوی زخم اغلب نشانه بیوباردن یا سایر موانع ترمیم زخم است. علاوه بر این ، اثرات روانی زخم های بدخیم روی بیمار ، بستگان یا مراقبین می تواند معنی دار و قابل توجه باشد.

ارزیابی بو زخم

اگرچه هیچ مقیاس جهانی شناخته شده ای برای اندازه گیری بو زخم وجود ندارد ، از موارد زیر می توان برای ارزیابی کیفی بوی زخم برای اهداف  مورد نظراستفاده کرد:

• بسیار قوی: بو با ورود به اتاق بدون برداشتن (۵-۶ پا یا ۲-۳ متر از بیمار) آشکار است.
• قوی: با برداشتن پانسمان بو بواسطه ورود به اتاق (۵-۶ فوت یا ۲-۳ متر از بیمار) مشهود است.
• معتدل: هنگام دست نخوردن پانسمان ، بو در نزدیکی بیمار مشهود است.
• اندکی: هنگام برداشتن پانسمان بو در نزدیک بیمارمشهود  است.
• بدون بو: بدون بو آشکار نیست ، حتی در کنار تخت بیمار با پانسمان برداشته شده نمی توان بوی زخم را متوجه شد.

علت شناسی (اتیولوژی) بوی زخم چیست؟

تصور می شود بیشتر بوها از فرآیندهای متابولیکی باکتری های بی هوازی ناشی می شوند. در زخمهای مزمن؛ مانند زخم فشاری یا زخم بستر ، زخم پا و زخم پای دیابتی ، بو نیز ممکن است به دلیل تخریب بافت باشد. ترکیبات نرم و نامفهوم بنام  cadaverine و   putrescine  توسط باکتریهای بی هوازی به عنوان بخشی از ترشحات بو دار از بافت  آزاد می شوند.

درمان بوی زخم

اجرای یک یا چند مورد از اقدامات احتیاطی زیر می تواند به حداقل رساندن خطر ابتلا به زخم های بدخیم در بیماران در معرض خطر کمک کند و عوارض را در بیمارانی که دارای علائم هستند به حداقل برساند:

• برای کاهش زخم ، هر چند وقت یکبار زخم را تمیز کنید
• اطمینان حاصل کنید که بیمار بهداشت را به خوبی انجام می دهد
• در صورت عدم منع ، تعداد تعویض پانسمان را افزایش دهید
• ملحفه تخت را به محضریختن اب و یا رسیدن ترشحات به ان  تغییر دهید
• از محصولاتی استفاده کنید که برای کاهش یا پوشاندن بو بوجود آمده اند (به عنوان مثال ، آلژینات کلسیم یا پانسمان هایی که حاوی زغال فعال هستند مانند ویلی اکتیو
• از پاک کننده هایی استفاده کنید که به منظور از بین بردن بیوفیلم  طراحی شوند مانند دترجنت پرونتوسان
• از محصولات پاک کننده زخم استفاده کنید که باکتریوسیدال  هستند و برای از بین بردن باکتری های ایجاد کننده  بو بوجود آمده اند

درمان زخم های بدخیم به طور معمول با هدف درمان عفونت زمینه ای یا دبریدمان بافت های سیاه و تغییر یافته  و مسئول بو است. اگرچه آنتی بیوتیک موضعی یا سیستمیک ممکن است مؤثر باشد ، رسیدن به غلظت لازم آنتی بیوتیک ها در محل عفونت دشوار است.

یکی از فرمولاسیون هایی که در جامعه مراقبت از زخم کاربرد گسترده ای پیدا کرده است ژل مترونیدازول یا پودر است که حتی اگر در برابر باکتری های بی هوازی بیشترین تأثیر را داشته باشد ممکن است در غلظت هایی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند ، تأثیراتی در انواع ارگانیسم های هوازی داشته باشد.

معمولا پماد مفناید هم به دلیل داشتن سولفا نامید در از بین بردن بو موثر است.

اگر ریشه کن کردن علت بوی  زخم مقدور نیست ، پانسمان های کنترل کننده بو می توانند به کاهش اثرات روانی بوی زخم بیش از حد کمک کنند. زغال چوب فعال به طور گسترده ای به عنوان یک عامل دئودور کننده کننده در پانسمان ها برای این اهداف استفاده می شود.

پاک کردن و یا دبریدمان زخم ممکن است قبل از استفاده از پانسمان برای رسیدن به اثر مطلوب لازم باشد. اگر این اقدامات به خودی خود برای کاهش بوی حاصل از زخم مورد نظر کافی نباشد ، می توان از دئودورایزرهای خارجی (خوشبو کننده هوا ، شمع معطر ، روغنهای اساسی ، زمینهای قهوه و غیره) برای پوشاندن بو استفاده کرد.

ذغال فعال

ذغال فعال در انواع مختلفی از پانسمانهای مراقبت از زخم استفاده شده است. اگرچه ذغال فعال شده به خودی خود باعث بهبود زخم نمی شود ، اما می تواند به حداقل رساندن بوهای مرتبط با زخم ها کمک کند. این مهم است ، زیرا بوی زخم می تواند برای بیمار و خانواده و مراقبان بیمار بسیار ناراحت کننده باشد. بوی زخم می تواند بر کیفیت زندگی افراد دارای بوی زخم قوی و مداوم تأثیر بگذارد تا احساس خجالت ، افسردگی و انزوا کند.

علل بوی زخم

بوی زخم توسط باکتری هایی ایجاد می شود که در بافت نکروتیکی زخم قرار دارند. این باکتری معمولاً حاوی هر دو باکتری هوازی و بی هوازی است. بوی زخم به طور کلی از باکتری های بی هوازی حاصل می شود که پوترسین و کادورین را ساطع می کند و باعث بدخیمی می شود. برخی باکتری های هوازی وجود دارند که منجر به بو و زخم می شوند ، مانند پروتئوس و کلبسیلا

خوشبختانه ، در صورت طولانی شدن مدت قرار گرفتن در معرض بوی نامطبوع ، می توان تقریباً مصون شد ، اگرچه بوی زخم باعث می شود که برخی از افراد از دست دادن اشتها ، استفراغ یا واکنش های  خاصی به بو را تجربه کنند.

سلولهای حسی در واقع می توانند از بوی نامطبوع حساس شوند ، به همین دلیل ممکن است به نظر برسد که افراد در تماس نزدیک با فردی که دارای زخم بدخیم است زندگی می کنند به سختی به نظر نمی رسد بوی تهاجمی داشته باشد.

چگونه ذغال فعال بوی زخم را به حداقل می رساند؟

همانطور که گفته شد ذغال فعال برای کنترل بوی به بسیاری از انواع پانسمان ها اضافه شده است. لایه ذغال پانسمان زخم باکتری ها و سموم موضعی زخم و همچنین سایر مواد ایجاد کننده بو را که در بستر زخم یافت می شود جذب می کند.

علاوه بر درد و اگزودات زخم ، زخمهای آلوده می توانند با بدخیم شدن همراه باشند.

باکتری های بو در اگزودات یا ترشحات زخم و بافت های تخریب شده شکوفا می شوند.

ذغال سنگ اغلب با یک ماده ضد میکروبی برای کنترل بی  زخم و کنترل سطح باکتری در زخم ترکیب می شود ، ویلی اکتیونقره  ترکیب ذغال فعال با نقره ، نمونه ای از پانسمان ترکیبی است که برای کنترل بوی زخم با کنترل باکتریها طراحی شده است.

ذغال فعال در پانسمان زخم می تواند بو را کاهش دهد ، بنابراین پریشانی و خجالت بیمار را کاهش می دهد. استفاده از آن بی خطر است و ممکن است برای تقویت کنترل بو با یک ضد میکروبی ترکیب شود. اگر بیمار مبتلا به زخم آلوده و مضرر دارید ، برای مدیریت بوی و سهولت درد و رنج بیمار از استفاده از پانسمان زغال سنگ استفاده کنید.

درمان زخم با فشار منفی

درمان زخم با فشار منفی (NPWT) استاندارد مراقبت از بسیاری از انواع زخم ها شده است. هر پزشک که با پانسمان های NPWT کار می کند ، گزارش خواهد داد که تعداد قابل توجهی از زخم ها دچار بدخیمی می شوند ، که معمولاً به  ان vac stink گفته می شود. در پاسخ به بو ، پزشکان غالباً تصمیم می گیرند در تعطیلات NPWT را به زخم بدهند ، که می تواند باعث بسته شدن زخم شود. در مقاله ما به عواملی که در بروز بدخلقی و مداخلات ممکن است باعث کاهش آن شوند ، خواهیم پرداخت.

مالودور نه تنها با پانسمان NPWT همراه است بلکه با سایر پانسمانهای دیگر نیز رخ می دهد. دلایل متعددی برای بو تئوریزه شده است ، اما به طور کلی افزایش بار باکتریایی به عنوان عامل اصلی منجر به بو تصور می شود.

همانطور که ماه گذشته تأکید شد ، اسلاف یا بافت زرد رنگ و یا بافت نکروتیک یا سیاه رنگ  وسیله ای برای افزایش بار باکتریایی در زخم فراهم می کند. فرآورده های متابولیسم باکتریایی شامل ترکیبات آمونیاک و گوگرد هستند. بنابراین از بین بردن بافت غیر زنده قبل از شروع NPWT می تواند خطر بدخیمی در زخم و کم شدن بو را کاهش دهد.

در اینجا سؤالاتی در مورد استفاده از عسل فعال لپتوسپرم (ALH) در رابطه با NPWT برای کاهش سوء مصرف مطرح شده است. ALH خواصی دارد که ممکن است بار باکتریها را تحت تأثیر قرار دهد ، بنابراین بو را کاهش می دهد.

این مکانیسم های ممکن را برای اثربخشی ALH در کاهش بدخیمی در یک مطالعه موردی توضیح می دهد. این مایع به نرم شدن بافت غیر زنده برای سرعت بخشیدن به دبریدمان کمک می کند. بافت غیرقابل استفاده کمتر به معنی باکتری کمتر در زخم و بوی کمتر است.

باکتریهای موجود در زخم به جای اجزای سلولی بدن ، ترجیح می دهند که گلوکز را متابولیزه کنند. محصول جانبی متابولیسم گلوکز اسید لاکتیک است، که بو با ترکیبات آمونیاک و گوگرد حاصل از متابولیسم پروتئین های دیگر تولید نمی کند در نتیجه عسل پراکسید هیدروژن تولید می کند و به آن خاصیت ضد میکروبی می دهد.

با این وجود استفاده از عسل باعث افزایش هزینه پانسمان می شود و ممکن است در توزیع فشار منفی بر روی زخم تأثیر بگذارد.

بنابراین ما به مسئله پاکسازی زخم ها برمی گردیم. اهمیت گرگرفتگی و تمیز کردن پایه زخم و همه خراب شدن / تونل ها در هر تغییر پانسمان را نمی توان بیش از حد تأکید کرد. با همکاری با پزشکان در سراسر کشور ، می فهمم که تلاش کمی برای این بخش مهم مدیریت زخم صورت می گیرد. غالباً متوجه می شوم که پانسمان NPWT برداشته می شود ، زخم با یک گاز مرطوب پاک می شود و پانسمان بعدی NPWT اعمال می شود. تأثیر این روش پاکسازی جای سوال دارد.

شست و شو یا القای تحویل همراه با NPWT یک مداخله با نتایج مستند در کاهش بار باکتریایی زخم ها است. برخی از تولیدکنندگان NPWT گزینه هایی را برای رساندن اب  به صورت همزمان با فشار منفی یا در طی چرخه خاموش درمان ارائه می دهند. بعضی از پزشکان با تونل کردن لوله IV به داخل پانسمان و رساندن مایعات در یک جریان آرام آرام ،شست و شو  را همزمان انجام می دهند.

دکتر دیوید آرمسترانگ کلمه “شیمیواک” را برای تعریف تحویل انواع آنتی بیوتیک ها و ضد میکروب ها به همراه NPWT ابداع کرد. وی چندین مقاله درباره این موضوع منتشر کرده است. این مقالات به همراه فیلم های “چگونه به” به راحتی بصورت آنلاین در دسترس هستند. تحویل همزمان آبیاری با NPWT ، نه تنها باکتری ها را جابجا می کند ، بلکه به کمک آن در از بین بردن آن ، پاکسازی و پاک کردن زخم و نرم کردن کف زخم کمک می کند.

نقره موضعی که در رابطه با NPWT استفاده می شود به دلیل خاصیت ضد میکروبی آن یک روش معمول است. اشکال مختلفی از نقره برای استفاده با NPWT وجود دارد که شامل فوم نقره ای ، لایه های تماس صوتی ، پودرها ، آلژینات ها و آبرسانی ها می باشد. برای دستیابی به حداکثر مزایای ضد میکروبی بدون به خطر انداختن تحویل NPWT باید قبل از استفاده از این محصولات هزینه ها و خواص هر فرم در نظر گرفته شود.

چنان چه بیماری در خانه دارید و قصد کم کردن بوی زخم را دارید کافیست با ما تماس برقرار کنید تا شما را راهنمایی کنیم.

۰۹۱۲۰۴۰۵۲۰۷

محمدحسین شهرابادی.محقق و پژوهشگر در زمینه زخم سوختگی استومی

منابع:

Ganacias-Acuna E. Making Progress with Stalled Wounds: Active leptospermum honey and negative pressure wound therapy for non-healing post-surgical wounds. OW-M. March 2012;10-12.

Stotts, N, Bryant R. Acute and Chronic Wounds: Current Management Concepts. 4th ed., St. Louis, Mo:Mosby Elsevier; 2012:272.

Naylor, W. (2002) Part 1: Symptom control in the management of fungating wounds. World Wide Wounds. Retrieved April 8, 2015 from http://www.worldwidewounds.com/2002/march/Naylor/Symptom-Control-Fungati…
۲٫ O’Brien, C. (2012). Malignant wounds: Managing Odor. Canadian Family Physician, 58(3); pg. 272-274. http://www.cfp.ca/content/58/3/272.full
۳٫ Graves, M. & Sun, V. (2013). Providing quality wound care at the end of life. Journal of Hospice and Palliative Nursing; 15(2):66-74. http://www.medscape.com/viewarticle/780776_5
۴٫ International case series: Using ACTISORB®: Case Studies. London: Wounds International, 2012. http://www.woundsinternational.com/media/issues/620/files/content_10586.pdf

Holloway S. Recognising and treating the causes of chronic malodorous wounds. Nursing Times. . Published March 1, 2004. Accessed July 28, 2017.

Thomas S, Fisher B, Fram P, Waring M. Odour Absorbing Dressings: A comparative laboratory study. World Wide Wounds. . Published April 7, 1998. Accessed July 28, 2017.